ESE LETRARE: Vdekja eshte nje akt qe shpaguhet me te mirat qe lihen pas, ashtu sic shpaguhet flijimi per hir te nje ideali

Koha eshte e shkurter, por arti i gjate" eshte nje thenie kuptimplote e Bodlerit qe lidhet pikerisht me vdekjen, me shpirtin artist dhe me perjetesine.

Dualiteti i perhershem mes te siperpermendurave shpaloset si pikesynimi kryesor vecanerisht i njerezve me bote, i cili eshte mjaft i bukur, sepse paraqet rrugetimin drejt suksesit te pafundme e te pavdekshem. Cdokush qe ia ka dale te arrije kete objektiv te eperm, e sheh aktin e vdekjes thjesht si nje proces vijues te ciklit jetesor dhe jo si nje fatalitet te pashmangshem.

Ne te tilla raste, vdekja perceptohet vetem ne kendveshtrimin fizik, sepse per sa i perket anes shpirterore ajo nuk sjell pluhurin e harreses, perkundrazi, ben te mundur tejcimin e perjetesimin e emrit te dikujt, qe me veprat e tij ka lene gjurme ne jete-ne kete antonimi te forte, e cila kerkon kurajo e vullnet te pamate per ta ballafaquar. Analogia e kesaj dukurie eshte flijimi per hir te nje ideali qe shpaguhet ,po ashtu si dhe vdekja, me veprat e lena pas. Por, flijimi shkon pertej kuptimit te pare te fjales. 

Cdo akt i krijimit artistik per hir te pavdekshmerise shpirterore sublimohet si nje akt sakri fikimi, qe i atribuohet vetem nje deshire te thjeshte dhe fisnike: shfrytezimi i cdo mundesie qe na krijohet ne menyre qe ta gjejme vetveten ne hollin e personaliteteve me te lartesuara mbareboterore.
E pikerisht kjo do te sjelle shpagimin per vajtjen ne boten e pertejme.

Nga Eva, Kruje