Personalisht vetmine e perceptoj si metamorfoze te gjendjes emocionale. Ne shpirte mbizoteron nje qetesi e ndikuar nga faktoret e jashtem. Individi e terheq veten drejt nje guacke ku mund te shohe me kthjellim cdo moment qe ka kaluar. Sa fjale e brishte dhe e dhimbshme tingellon kur e shqipton:"vetmi",ama kur e kupton,mbyll syte dhe paqja sundon mbi cdo qelize te tupit tone. Nje ze i brendshem te peshperet dhe te thote:Mos u trishto,jemi bashke. Ahh...kjo eshte vetvetja qe te flet dhe te magjeps.
Nje proverbe e ndan vetmine ne dy drejtime:te kendshme dhe te eger. Vetmia eshte e kendshme kur e zgjedhim vet,mirpo ajo eshte e eger kur detyrohemi ne te!Ndonjehere e adhuroj momentin kur gjendem vetem ne shtepi. Nje frymemarrje e thelle dhe...BUM!Shperthej. Jam une ajo qe vezhgon,kontrollon dhe sundon.Kendimet,kercimet,
Nga Iva, Kruje
