Poezia "Jeta" e Naim Frasherit, koment dhe analize.

Sa e dua giithe jeten!

Se atje gienj te verteten,

Yjte, henen, haPesiren,

Te mugetit, naten,  diten,

Mengjeze,  djelline,  driren,

Mbremen  dh' ate erreciren;

Naten, kur esht'  e qetuar

Edhe  gjesendi s'degionet;

Qiellin kur esht' i edruar

E hapesira  ndritonet,

A kur hapen here-here

Ret' e zeza  sten1 nd'ere;

Vapen,  vjeshten, dimrin, veren,

Rete, shine  dhe lumenjte,

Gjemim, mjergulle, Perrenjte,

Deoren, bresherin' e eren'

Malet, fushat edhe brigjet,

Grykat e gukat e shtigjet.

Oshetim6en, Pyjet,

druret'

Shkembenjte, gerxhet' e guret,

Lulet, barerat qe mbijne,

E shpeste qe fluturojne

Edhe  kengera  kendojne

E neper dega levrijne.

Dhe njerin'  e bagetine

Dhe giithe E'eshte

ne

jete

I dua si Perendine,

Se ngado  qe kthenj syte,

Shoh atje Zotn'  e vertete,

Q'eshte nje e s'ka te dyte.

Poezi meditative-filozofike. Ajo shpalos mendimet dhe ndjenjat e poetit teksa mediton per jeten, njeriun, perendine, bukurine dhe dashurine.

Shfaqen shume tipare te Naimit si :

-Bindja se ka nje zot te vetem, c’ka I jep dhe siguri e tone optimiste.

-Panteizmi si doktrine filozofike, teksa ai e sheh perendine kudo dhe njeriun si shfaqjen me perfekte.

-Metempsikoza- poeti e sheh universin gjithnje ne levizje dhe jeten ne perteritje.

-Poeti mahnitet nga bukuria ,sepse ate  e ka bere me duart e veta perendia- tipar I romantikeve.

Ligjerohet ne veten e pare dhe shkrihet uni lirik me ate te mendimtarit filozof, poetit dhe njeriut.