Cdo mendim dhe veprim i joni nis me ne dhe perfundon po tek ne. Cdo te thote vetmi? Te jesh i vetmuar nga te tjeret apo nga uni jot? A ndjehet i vetmuar nje njeri pasur shpirterisht edhe pse jo i rrethuar nga njerezit? A mund te themi se jemi te vetmuar kur jemi duke lexuar nje liber ne nje dhome bosh, por personazhet na jane bere shoke dhe te dashur?
Une mendoj se jo! Vetmia nuk vjen nga mungesa e njerezve; vetmia eshte nje gjendje shpirterore qe mund ta kesh edhe kur je i rrethuar me njerez. Ndersa reflektimi me vetveten nuk eshte vetmi, eshte nje cast qe na duhet te gjitheve per t'i vene veshin nevojave te vetes tone.
Shume persona gjejne paqe te udhetojne vetem, te shohin boten, te eksplorojne larshmerine e pafundme te jetes, ushqimeve dhe vendeve duke u endur te vetmuar. Mirepo pikerisht ky udhetim romantik i rikthen ato tek vetvetja dhe tek ajo qe ishin duke kerkuar. Lumturia gjendet tek gjerat e vogla dhe brenda nesh. Nese nuk u mundesojme pak 'vetmi' vetes, nuk do te arrijme te zbulojme ate c'ka kerkojme dhe c'ka na ben te lumtur.
Per me shume ese mbi vetmine, ne kete faqe keni dhe dy ese te tjera:
Ese Letrare: Vetmia kthim ne vetvete 2Ese letrare: Vetmia kthim ne vetvete
Faleminderit!
